De grootstedelijke vervoersautoriteiten van de V.S. hebben een reglementering ingevoerd met betrekking tot de activiteiten van taxidiensten. Deze taxidiensten moeten afzonderlijke vergunningen krijgen, bijvoorbeeld de Orange County Register (nery) en de Metropolitan Transportation Authority taxivergunningen, op grond waarvan zij meer dan 500 mijl per dag mogen rijden, per geval. Taxivergunningen worden door het U.S. Department of Transportation namens de Metropolitan Transportation Authority (MTA) op dagbasis afgegeven. Zij stelt de tarieven vast en bepaalt de voorwaarden voor de “Certificates of Entitlement” (TOC) die worden gehandhaafd door het U.S. Department of Transportation en de New York City Taxi & Limousine Commission.
Hieronder ziet u het verschil in procedure wanneer het bedrijf en de overheid de zaken op orde hebben, wat leidt tot de goedkeuring van de vergunningen en de regeling van de tariefstelling.
New York City Taxi
Het taxibedrijf van New York City werd opgericht in 1927 en is waarschijnlijk een van de oudste van de V.S. Het bedrijf vervoert jaarlijks meer dan 20 miljoen passagiers over meer dan 1700 werkuren en haalt het grootste deel van zijn inkomsten uit het op één na gevaarlijkste beroep van het land. In 2006 had het bedrijf ongeveer 11000 mensen in dienst.
New York Cabs zijn erkend en beloond voor heldendom en integriteit door vele sectoren. In feite is de Taxi Passenger Transportation Award doorgegeven aan de New York City Taxi over de 12 maanden eindigend in september. Deze taxi werd erkend vanwege de verdienstelijke en heldhaftige daden van zijn werknemers die een gevoel van veiligheid in het leven van de passagiers brachten.
New York City Taxi Rijden
Een aanzienlijk gevaar voor de verkeersveiligheid is het nabije verkeer; het verkeersveiligheidsprobleem is zelfs zo ernstig dat het een van de belangrijkste punten van zorg voor het vervoerssysteem van New York City is geworden.
Van de 100.000 erkende taxichauffeurs in New York City, zijn er slechts vier steden (waarvan stilletjes wordt aangenomen dat ze het maximum veilig te berijden zijn 🙂 waaronder New York, Miami, en Minneapolis. Mijn dochter bracht een gedenkwaardige zomer door met het proberen in een goedkope taxi te geraken op een vrijdagavond van school. Ze was bijna in tranen omdat de chauffeur haar net voor een deur had afgezet en zat te wachten tot ze zou komen opdagen. Het gebeurde niet. Uiteindelijk zei ik haar dat het tijd was om het avondeten te bellen, en dat ik zou wachten tot ze klaar was met de taxi, zodat ik niet met haar hoefde te wachten. Helaas was haar chauffeur niet van plan te stoppen tot ze klaar was, en er was geen weg terug. Mijn dochter stapte in de taxi en we gingen verder met onze reis. Toen we bij de eerste halte aankwamen, vroeg ze de chauffeur: “Is er iets anders dan wat ik in de films heb geleerd over zwarte gaten en wormgaten?” Met wat gezichtsbewegingen om emoties over te brengen die uit het diepst van haar wezen leken te komen, antwoordde ze: “Ja, als je erover nadenkt, zijn zwarte gaten en wormgaten bijna hetzelfde.”
Haar opvattingen over de morele grondslagen van de samenleving en haar bevindingen over het morele verval van Amerika hadden misschien een Poirot-achtig antwoord verdiend, maar mijn vraag aan haar was meer in de trant van: “Wat zijn de morele grondslagen van jullie mensen?” Ze dacht even na en zei: “De geschiedenis is vol van systemen van Prior Causeways, ordelijke expansie van de Great Rift, en de migratie van mensen naar nieuwe gebieden, zoals blijkt uit de verhuizing van Indianen over het continent, om een nieuw leven te beginnen.” Ze keek naar de weg waarop we reden en zei: “Telkens als onze voorouders door het landschap trokken, moesten ze of een plek vinden om te blijven of een nieuwe plek om te groeien. Precies vandaag trekken de Vietnamezen en mensen uit andere Zuidoost-Aziatische landen, omdat ze een nieuwe plek hebben om te groeien, een nieuwe familie om bij te blijven, en een nieuw land om te vinden en zich te vestigen.”
Zij vervolgde, “wij Afrikanen zijn afstammelingen van geest, moedig en begiftigd met een brandend verlangen om te proberen de overblijfselen van onze Grote Beschaving aan te raken, dat wil zeggen, het erfgoed van de gekleurde aspiraties, van multi-religieuze tolerante landen, van de Oprah Winfrey generatie”.
Zij vervolgde: “Wat de schapen van de geiten scheidt, is niets anders dan een kwestie van oneindig geduld en een grote mate van racisme die hen ervan weerhield hun natuurlijke honger te stillen. Simpel gezegd, het enige wat nodig is, is een vonk, en ze zouden iedereen gevoed hebben.”
Zij besluit haar artikel met een citaat van Eric S. Lipstadt die veel samenvatte van wat zij voelde toen zij de Minangkabau-culturen van Indonesië bezocht en schreef:
De Himalaya is een complete mythe. De Himalaya heeft niets te bieden. De Himalaya zijn niet allemaal zaligsprekingen. Wat er gebeurd is, is een Habitsonder. Mensen. Mystiek Neemt Over.